KOMENTARZ

Zmiana polskiego systemu certyfikacji została uznana przez Komisję Europejską za jedną z ważniejszych spraw związanych z procesem dostosowawczym. Na mocy art. 74 Układu Europejskiego Rzeczpospolita Polska zobowiązała się do współpracy z Unią Europejską w celu zmniejszania różnic w zakresie standaryzacji oraz oceny zgodności, aby w ten sposób eliminować bariery techniczne stanowiące przeszkodę w swobodnym przepływie towarów.

Dążeniem ustawodawcy było stworzenie podstaw prawnych do wprowadzenia do polskiego systemu prawnego dyrektyw unijnych określających zasadnicze wymagania w odniesieniu do poszczególnych wyrobów wprowadzanych do obrotu oraz dostosowanie struktury organizacyjnej i zasad funkcjonowania polskich jednostek akredytujących, certyfikujących i kontrolnych oraz laboratoriów do rozwiązań unijnych.

W zakresie funkcjonowania krajowego systemu oceny zgodności, ustawa, wzorem modelu unijnego, wprowadza rozgraniczenie czynności z zakresu akredytowania od certyfikacji i innych działań z zakresu oceny zgodności, co dotąd realizowało Polskie Centrum Badań i Certyfikacji. Centrum ulegnie jednak likwidacji dopiero z dniem 1 stycznia 2003 r.

Celem ustawy z dnia 28 kwietnia 2000 r. o systemie oceny zgodności, akredytacji oraz zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 43, poz. 489) jest przede wszystkim: eliminacja zagrożeń stwarzanych przez wyroby dla życia lub zdrowia użytkowników i konsumentów oraz dla mienia lub środowiska, znoszenie barier technicznych w handlu i ułatwianie międzynarodowego obrotu towarowego oraz stworzenie warunków do rzetelnej oceny wyrobów i procesów ich wytwarzania przez kompetentne i niezależne podmioty, nie powodujących nadmiernych obciążeń dla przedsiębiorców.