Bezpieczny ubezpieczyciel

Obok roli, jaką ubezpieczyciele mają spełniać w społeczeństwie i gospodarce - wypłacania odszkodowań za utracone w wyniku działania ryzyka dobra, na ich działalność narzucone są przez ustawę z 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (j.t. Dz.U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62 z późn.zm.) specjalne wymagania finansowe. Są one związane z trzema ważnymi aspektami: odpowiednim poziomem środków własnych, zakazem przyjmowania do ubezpieczenia zbyt dużych ryzyk oraz pokryciem lokatami w odpowiedniej skali funduszu ubezpieczeniowego.

Zakaz przyjmowania do ubezpieczenia zbyt dużych ryzyk związany jest z wielkością rezerw, jakie posiadają towarzystwa, które wyznaczają maksymalny poziom zaangażowania w jedno ryzyko. Każdy ubezpieczyciel ma obowiązek tworzenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych. Stanowią one istotny element w gospodarce finansowej przedsiębiorstw ubezpieczeniowych. Konieczność ich tworzenia wynika z podstawowej zasady działalności towarzystw: współmierności przychodów i rozchodów z danego okresu ubezpieczenia do okresu sprawozdawczego. Zasada ta określa podział zebranej składki brutto na dwa okresy wypłat zebranych środków finansowych: w postaci odszkodowań i świadczeń wypłacanych na bieżąco lub w przyszłości. Jest to szczególnie ważne w ubezpieczeniach gospodarczych, gdyż zawierane tam umowy są krótkookresowe (w większości przypadków do jednego roku), co stwarza konieczność utrzymywania dużej płynności finansowej. W tym kontekście rezerwy przede wszystkim tworzą kapitał na przyszłe świadczenia ubezpieczeniowe. Ubezpieczyciele tworzą kilka rodzajów rezerw, w zależności od m.in. rodzaju ryzyka, okresu wypłaty, terminów realizacji zgłoszonych roszczeń.