Roczne rozliczanie dochodów

Organ podatkowy może zakwestionować tę wysokość i określić inną wysokość podatku po uprzednim przeprowadzeniu postępowania podatkowego. Na organie podatkowym wszczynającym postępowanie spoczywa ciężar dowodu, tzn. organ podatkowy musi wykazać, że zeznanie podatnika jest nierzetelne.

Na podatniku, a w niektórych sytuacjach na płatniku, spoczywa natomiast ciężar dowodu związany z wykonaniem obowiązku rozliczenia rocznego dochodu.

Termin złożenia rocznego zeznania został określony w art. 45 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn.zm.). Ostatnim dniem do złożenia zeznania we właściwym urzędzie skarbowym jest 30 kwietnia następnego roku. Podatnik osiągający wyłącznie przychody ze stosunku pracy może rozliczyć swoje dochody za pośrednictwem płatnika lub samodzielnie bezpośrednio z urzędem skarbowym.

Warunkiem dokonania rocznego rozliczenia podatku przez płatnika jest jednak złożenie przez podatnika płatnikowi oświadczenia na formularzu PIT-12. Podatnik składa oświadczenie, a płatnik wypełnia i doręcza podatnikowi PIT-40, lub PIT-11, gdy nie otrzymał od podatnika oświadczenia na formularzu PIT-12. Niewykonanie któregokolwiek z tych obowiązków wywołuje określone skutki prawne. Są one uzależnione od tego, przez kogo (płatnika czy podatnika) i jaki obowiązek nie został wykonany.

Podatnik, chcąc uwolnić się od odpowiedzialności za niezłożenie zeznania w urzędzie, musi posiadać dowód na to, że złożył oświadczenie na formularzu PIT-12. Natomiast na płatniku spoczywa ciężar udowodnienia sporządzenia i przekazania PIT-40 lub PIT-11.

Ordynacja podatkowa nie zawiera regulacji związanej z ciężarem dowodu, jednak zgodnie z przyjętą linią w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, generalną zasadą postępowania dowodowego jest to, iż każdy, kto z faktów wyprowadza dla siebie konsekwencje prawne, obowiązany jest fakty te udowodnić.