Równość w zatrudnieniu a ustawodawstwo wspólnotowe

Ostatnie ćwierćwiecze było w Europie okresem kształtowania się wspólnotowej definicji dyskryminacji w zatrudnieniu (zarówno definicji właściwej, wyjaśniającej istotę dyskryminacji, jak i definicji odwołującej się do treści zasady równego traktowania).

W Traktacie Amsterdamskim znalazł się art. 13 (artykuł ten został utrzymany w Traktacie Nicejskim) zapowiadający, że organy prawodawcze Wspólnoty podejmą działania na rzecz wprowadzenia ogólnego zakazu dyskryminacji w zatrudnieniu, obejmującym swym zakresem podmiotowym także inne (niż ze względu na płeć) formy dyskryminacji w zatrudnieniu. Efektem działań zapowiadanych we wskazanym przepisie było uchwalenie w 2000 roku dwóch dyrektyw mających na celu przeciwdziałanie dyskryminacji ze względu na inne kryteria niż płeć, tj.: Dyrektywy nr 2000/43 z 29 czerwca 2000 r. wdrażającej zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne (Dz.Urz. Wspólnot L 180) oraz Dyrektywy nr 2000/78 z 27 listopada 2000 r. zakreślającej ogólne ramy równego traktowania w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu, w celu zwalczania dyskryminacji ze względu na religię lub wyznanie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną (Dz.Urz. Wspólnot L 303). Natomiast w 2002 roku zakończono prace legislacyjne nad zmianą Dyrektywy 76/207, których efektem jest uchwalenie Dyrektywy z 23 lipca 2002 r. zastępującej Dyrektywę nr 76/207 (Dyrektywa z 23 lipca 2002 r. dotycząca zmiany Dyrektywy 76/207; OJ L 269).