Ustawa z 4 marca 2005 r. o europejskim zgrupowaniu interesów gospodarczych i spółce europejskiej wprowadziła do polskiego ustawodawstwa dwie nowe kategorie podmiotów: europejskie zgrupowanie interesów gospodarczych oraz spółkę europejską. Przedmiotem poniższych rozważań jest europejskie zgrupowanie interesów gospodarczych, zwane dalej ezig. Wybór padł właśnie na ten podmiot działalności gospodarczej ze względu na lakoniczność przepisów ustawy w tym względzie. Jest bowiem rzeczą niespotykaną w polskim ustawodawstwie, aby konstrukcja prawna podmiotu zamykała się w ośmiu, niezbyt rozbudowanych, artykułach ustawy.

Oprócz przepisów zawartych w polskiej ustawie kolejne regulacje dotyczące ezig możemy odnaleźć w prawie wspólnotowym. Wskazuje na to art. 7 ustawy, który wprost odsyła do rozporządzenia Rady Wspólnot Europejskich z 25 lipca 1985 r., nr 2137/85. Rozporządzenie to obowiązuje od 1 lipca 1989 r. Jak widać, nie jest to nowa regulacja, gdyż z powodzeniem funkcjonuje już ponad 15 lat. W okresie pomiędzy 1 maja 2004 r. a dniem wejścia w życie ustawy z 4 marca br. konstrukcja ta, pomimo że istniała w polskim systemie prawnym, nie mogła być stosowana ze względu na brak umocowania ezig na poziomie ustawowym. Obecnie nie ma już przeszkód prawnych, by korzystać z dobrodziejstw funkcjonowania w ramach tej ponadnarodowej struktury. Należy zwrócić uwagę na to, że jest to jak dotychczas rzadki przypadek, gdy większość przepisów dotyczących pewnej instytucji prawnej było uregulowane w bezpośrednio obowiązującym akcie prawa wspólnotowego, a jedynie ich skromne dopełnienie uregulowano w prawie krajowym. Tak więc, z punktu widzenia przedsiębiorcy rozważającego podjęcie działalności w ramach ezig, istotniejsze znaczenie mają normy prawa wspólnotowego niż polskie ustawodawstwo. Dlatego też dalsze rozważania dotyczące ezig będą w głównej mierze oparte na wiedzy zaczerpniętej z przepisów rozporządzenia 2137/85.