Korzyści i wady patentu europejskiego dla przedsiębiorstw w Polsce

Polska przystąpiła do wielu porozumień międzynarodowych, dostosowując swoje ustawodawstwo do międzynarodowych standardów dotyczących ochrony wynalazków. Ważnym elementem dostosowania polskiego systemu prawnego do standardów międzynarodowych jest przystąpienie do Europejskiej Organizacji Patentowej i Konwencji o udzielaniu patentów europejskich.

Polskie prawo ochrony własności przemysłowej ewaluowało wraz z wdrożeniem standardów międzynarodowych, regionalnych oraz z Unii Europejskiej. Zgodnie z Układem Europejskim, podpisanym w 1991 r.¹, Polska zobowiązała się do stopniowego przejęcia do polskiego prawodawstwa wspólnotowego dorobku prawnego (acquis communautaire). W ramach tego układu ustawa - Prawo własności przemysłowej z 30 czerwca 2000 r.² (j.t. Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn.zm.) zharmonizowała prawo polskie z prawem UE. Od 2000 r. Polska związana jest w pełnym zakresie porozumieniem w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej³ (tzw. porozumienie TRIPS - Agreement on Trade-Related Aspects of Intellectual Property Rights, stanowiące załącznik do porozumienia z 1994 r. ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO⁴).

W ramach procedur międzynarodowych duże znaczenie miało podpisanie układu o współpracy patentowej w 1990 r. (PCT). Na mocy zawartego porozumienia zgłoszenia międzynarodowe wnoszone są do krajowych lub regionalnych urzędów patentowych (np. Europejskiego Urzędu Patentowego) oraz Międzynarodowego Biura Światowej Organizacji Ochrony Własności Intelektualnej (WI-PO/OMPI) w Genewie.