Spory polskiego przedsiębiorcy z innymi podmiotami UE

Z pewnością w interesie polskiego przedsiębiorcy będzie poddanie sporu pod jurysdykcję sądu miejsca swojej siedziby na terenie Polski. Wówczas przedsiębiorca będzie miał pewność, że spór będzie rozstrzygany według prawa polskiego. Jednakże, z uwagi na ostatnie rozwiązania przyjęte w Unii Europejskiej, zmierzające do ujednolicenia zasad procedury cywilnej na poziomie wspólnotowym, może się okazać, że polski przedsiębiorca będzie musiał odpowiadać przed sądem państwa, którego wyboru dokonał jego zagraniczny kontrahent.

Obowiązujące od 1 marca 2002 r. na terenie wszystkich, a od 1 maja 2004 r. (z wyjątkiem Danii) państw członkowskich UE rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2001 z 22 grudnia 2000 r. zwane Bruksela I w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych zostało przyjęte dla uproszczenia dochodzenia transgranicznych roszczeń poprzez ustanowienie jednolitych ram dla jurysdykcji w sprawach cywilnych i handlowych. Ma ono także na celu wzmocnienie ochrony prawnej podmiotów prowadzących działalność gospodarczą na terenie Wspólnoty poprzez umożliwienie stronom sporu określenia z wyprzedzeniem jurysdykcji sądu, przed którym toczyć się będzie ich ewentualny spór. Generalnie dzięki przyjętemu rozwiązaniu, w pewnych przypadkach przedsiębiorstwa uczestniczące w sporze mogą uniknąć utrudnień związanych z koniecznością znajomości tajników prawa państwa swego kontrahenta handlowego z racji stworzonej możliwości wyboru jurysdykcji sądowej na korzyść jurysdykcji państwa pochodzenia. Jakkolwiek na wstępie należy zaznaczyć, że regulacja wspólnotowa zasadniczo wyłączyła możliwość wyboru jurysdykcji w przypadku uczestnictwa w sporze określonej grupy podmiotów, z uwagi na ich słabszą pozycję rynkową w zaistniałym sporze.