Fuzje i przejęcia w sektorach bankowości, ubezpieczeń i papierów wartościowych
Zgodnie z prawem europejskim zabronione są takie fuzje, na skutek których powstaje lub ulega wzmocnieniu pozycja dominująca banku prowadząca do naruszenia skutecznej konkurencji na wspólnym rynku.
Anna Lewandowska
Fuzja to jedna z form koncentracji przedsiębiorstw na danym rynku. Polega na połączeniu dwóch lub większej liczby przedsiębiorstw wcześniej samodzielnych. Natomiast przejęcie to nabycie co najmniej 50 proc. wartości kapitałów spółki lub takiej ich wartości, która zapewnia przewagę decyzyjną. Przejęcie może spowodować zniknięcie nabywanego przedsiębiorstwa. Do fuzji może dojść w następujących sytuacjach1:
l gdy przedsiębiorstwo A nabywa wszystkie aktywa i pasywa przedsiębiorstwa B, po czym przedsiębiorstwo B jest likwidowane, a jego udziałowcy stają się udziałowcami A,
l gdy przedsiębiorstwa A i B łączą się w nowe przedsiębiorstwo C, po czym przedsiębiorstwa założycielskie są likwidowane,
l gdy przedsiębiorstwo A nabywa wszystkie udziały w przedsiębiorstwie B, lecz to ostatnie zachowuje swoją odrębną podmiotowość prawną.
Fuzja instytucji finansowych to połączenie dwóch banków lub połączenie banku z inną instytucją finansową. W terminologii prawa europejskiego występuje pojęcie instytucji kredytowej oraz innej instytucji finansowej. Instytucja kredytowa to przedsiębiorstwo, którego działalność polega na przyjmowaniu od ludności depozytów lub innych środków podlegających zwrotowi oraz na udzielaniu kredytów na własny rachunek. Natomiast instytucja finansowa oznacza przedsiębiorstwo inne niż instytucja kredytowa, którego podstawową działalnością jest nabywanie pakietów akcji, tworzenie holdingów instytucji finansowych lub wykonywanie jednego lub więcej spośród enumeratywnie wymienionych rodzajów działalności finansowej (w tym m.in. leasing finansowy, usługi transferu środków pieniężnych, emisja i administrowanie środkami płatności, gwarancje i zobowiązania, obrót na własny rachunek lub na rachunek klienta - art. 1 Pierwszej Dyrektywy Bankowej i art. 1 ust. 6 Drugiej Dyrektywy Bankowej).
