Katarzyna Ryszard

W praktyce oznacza to, że udzielenie jednolitego zezwolenia jest uznawane w całej Wspólnocie i uprawnia instytucje kredytowe do prowadzenia działalności w innych krajach członkowskich, nie tyko w państwie macierzystym, w którym wydano zezwolenie tzw. jednolity paszport europejski. Jednak podkreślenia wymaga fakt, iż nadzór ostrożnościowy sprawowany jest przez państwo członkowskie pochodzenia instytucji kredytowej. Ponadto, Dyrektywy 77/780, 89/299 i 89/646 nakładają na organy krajowe liczne obowiązki nadzorcze względem instytucji kredytowych.

Zasady prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe we Wspólnocie Europejskiej uregulowane są w kilku aktach prawnych, co wynika z art. 57 ust. 2 Traktatu WE (obecnie, po zmianie, art. 47 ust. 2 WE), na podstawie którego - w celu ułatwienia podejmowania i wykonywania działalności prowadzonej na własny rachunek - Rada uchwala dyrektywy zmierzające do koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących podejmowania i prowadzenia tej działalności. Obecnie kluczowe znaczenie ma Dyrektywa 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 20 marca 2000 r. odnosząca się do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (Dz.U. L 126, str. 1), w ramach której zebrane zostały przepisy Dyrektyw 77/780, 89/299 i 89/646, jako że prawodawca wspólnotowy skodyfikował je, biorąc pod uwagę że były one wielokrotnie zmieniane w istotny sposób. Dyrektywa 2000/12 została przeredagowana i obecnie wersję jednolitą stanowi Dyrektywa 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe, obowiązująca od 20 lipca 2006 r.