dr Robert Zajdler

ekspert Instytutu Sobieskiego

Istota pomysłu Komisji Europejskiej sprowadza się do większego zaangażowania sądów krajowych poszczególnych państw członkowskich w aktywne rozstrzyganie sporów w tym zakresie, zapoczątkowanych pozwami innych przedsiębiorców i samych konsumentów. Artykuł ten ma przedstawić węzłowe założenia nowego podejścia Komisji Europejskiej oraz jej praktyczne zastosowanie.

Istota systemu

Począwszy od 2005 r. Komisja Europejska rozpoczęła działania mające na celu reformę zasad udzielania pomocy publicznej przez państwa członkowskie. Poprzednio obowiązujące zasady okazały się nieprzystające do wymagań rynku. Przede wszystkim zarzucano im brak przejrzystości i wiarygodności. Pojawiające się przypadki wypaczania reguł konkurencji przez udzielanie pomocy publicznej dały asumpt do zmian.

Nowe podejście oparte jest na dwóch zasadach. Po pierwsze, poziomy udzielonej pomocy publicznej mają być niższe. Po drugie, udzielana pomoc ma być bardziej ukierunkowana na realizację ściśle określonych celów, które są zgodne z kierunkami rozwoju Unii Europejskiej.

Wcześniejsze doświadczenia pokazały, że istotnym elementem skuteczności całego systemu jest efektywny mechanizm kontrolny. Brak dostatecznej wiedzy o udzielanej pomocy publicznej, o jej wpływie na rynek, jak również o sposobach jej wykorzystania utrudniał skuteczną kontrolę. W tym celu już w 1995 r. Komisja Europejska zaproponowała w Obwieszczeniu o współpracy mechanizm współpracy i wymiany informacji pomiędzy sądami krajowymi i Komisją Europejską. Mechanizm ten nie spełnił zakładanych celów, z tego względu zaproponowano przewartościowanie pewnych reguł.