W kwietniu 2003 roku dyrektor personalna dużego koncernu handlowo-produkcyjnego zwróciła się do nas z prośbą o pomoc w formułowaniu pytań, które zdiagnozują wizerunek polityki szkoleniowej w firmie. Pytania te były zadane wszystkim pracownikom koncernu w ramach dorocznych badań satysfakcji. Wyniki były na tyle zaskakujące, że zdecydowaliśmy się powtórzyć analogiczne pytania w jeszcze czterech organizacjach, które wyraziły na to zgodę. Każda z tych firm zatrudnia setki lub tysiące pracowników. W każdej z nich systemy kierowania personelem i szkoleniowe są dość dojrzałe - szkolenia są prowadzone od lat i to przeważnie w usystematyzowany sposób. Wyniki badań były następujące:

•  93 proc. pytanych osób stwierdziło, że szkolenie było przydatne lub bardzo przydatne w ich pracy,

•  88 proc. stwierdziło, że szkolenie poprawiło ich motywację do pracy.

Gdyby poprzestać na wynikach tych badań, personalni mogliby zacierać ręce. Przyjrzyjmy się jednak odpowiedziom na bardziej pogłębione pytania.

•  83 proc. miało poczucie, że przynajmniej część szkolenia nie miała bezpośredniego związku z ich pracą;

•  72 proc. respondentów nie było w stanie wiarygodnie powiązać treści szkolenia z korzyściami biznesowymi dla firmy (czyli co firma miała z tego, że zainwestowała w szkolenia dla danej osoby);