Prawnoubezpieczeniowe aspekty delegowania pracowników do krajów Unii Europejskiej oraz spoza Wspólnoty
Misja za granicą (3)
W celu uniknięcia sytuacji, w której pracownik oddelegowany do pracy za granicą będzie podlegał w zakresie prawa pracy ustawodawstwu różnych krajów lub żadnego, stosuje się międzynarodowe normy kolizyjne wynikające z umów międzynarodowych lub międzynarodowego prawa prywatnego poszczególnych państw.
Agnieszka Janeczek
Autorka jest konsultantem w zespole podatku dochodowego od osób fizycznych działu doradztwa podatkowego PricewaterhouseCoopers.
Kontakt:
agnieszka.janeczek@pl.pwc.com
W praktyce polski pracodawca oraz pracownik oddelegowany mogą tę kwestię rozstrzygnąć między sobą, chyba że wewnętrzne przepisy kraju goszczącego zawierają zasady szczególne, stanowiące inaczej.
W przypadku gdy polski pracodawca deleguje pracownika do pracy na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej (lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego), zgodnie z postanowieniami stosownej dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady, jego sytuacja prawna może być regulowana przez ustawodawstwo uzgodnione przez strony stosunku pracy, pod warunkiem że delegowanemu zostaną przyznane uprawnienia pracownicze i socjalne nie mniej korzystne niż wynikające z przepisów wewnętrznych kraju goszczącego. Tak określone minimalne warunki zatrudnienia w czasie oddelegowania dotyczą m.in.:
