Dorosły, choć jest bardzo pożądanym i pozytywnym zachowaniem, nie może jednak zdominować pozostałych. Szefowie i pracownicy są skuteczni tylko wtedy, gdy mają w sobie sporo Rodzica, Dorosłego i Dziecka. Różne mogą być proporcje tych trzech grup, a więc różne też będą style zarządzania. A ponieważ ludzie pracują tak, jak są kierowani, to każdy ze stylów, którym posługuje się szef, wpłynie na odmienny klimat jego firmy lub zespołu.

Dorosły - obserwator sterujący zachowaniami

W tabeli 1 opisujemy najważniejsze cechy Dorosłego. Odgrywa on bardzo ważną rolę, ponieważ obserwuje każdą sytuację, wyciąga wnioski i dopiero potem decyduje, jakie zachowanie będzie optymalne w danej chwili. W ten sposób kieruje nami, tak jakby podpowiadał: "Zachowaj się teraz jak Rodzic Normatywny" albo "Uważaj, teraz mówisz jak Dziecko Zbuntowane, to Ci się nie opłaci". To sterowanie naszymi zachowaniami bywa trudne, ponieważ często przewagę mają Rodzic i Dziecko. Dorosły musi im się przeciwstawiać, negocjować z silnymi zasadami wpisanymi w Rodzica oraz z emocjonalnością Dziecka. Pracownicy i menedżerowie, którzy mają w sobie mało Dorosłego, częściej postępują nieadekwatnie do sytuacji i nie wyciągają wniosków na przyszłość (zobacz tabelę 1).