Zaufanie i dyskrecja w pracy
Zaufanie stanowi nieodzowny element naszego życia. Przechodząc na zielonym świetle, staramy się ufać w to, że kierowcy przestrzegają przepisów, rozmawiając z szefem o naszym nowym pomyśle, ufamy w to, że nie przywłaszczy sobie naszej idei i nie przedstawi jej dalej jako własnej. Codzienne sytuacje pokazują, że zaufanie ludziom i życiu w ogóle minimalizuje obawy, niepokój i lęk, pozytywnie wpływając na rozwój osobisty i zawodowy. Czy ludzie biznesu zawsze o tym pamiętają? W jakich obszarach zawodowych i funkcjonowania biznesu zachowanie tajemnicy i dyskrecja są newralgiczne?
Zaufanie może być częściowe, tj. ufamy pracownikowi, że zadanie będzie wykonane dobrze i na czas, ale nie oznacza to, że zaufamy w pełni, dyskutując o rodzinnym problemie. W miejscu pracy zauważalne są również różne poziomy ufności, wynikające chociażby z zależności służbowych, odrębności działów, zadań czy celów, ale i z pewnej przewidywalności ludzkich zachowań bądź stabilności emocjonalnej. Zaufanie wobec współpracowników i decyzji podejmowanych w organizacji jest więc naszym indywidualnym odczuciem i wyborem, zwykle samoistnym - ufam komuś/czemuś lub nie.
POTRZEBUJESZ POMOCY?