Biznesowa mocna płeć

Doświadczenia kryzysowe ostatnich lat znacząco wpłynęły nie tylko na funkcjonowanie wielu organizacji, przede wszystkim jednak skonfrontowały liderów i liderki i ich styl zarządzania z dzisiejszą rzeczywistością. Wśród nowych rodzajów przywództwa pojawia się np. przywództwo sytuacyjne, transakcyjne, transformujące, służebne itp. Czy zatem możemy mówić też o kobiecym przywództwie? Czy istnieją jakieś wyróżniki kobiecego stylu zarządzania?

Wiele już napisano na temat kobiecego przywództwa. Helen Fisher1 na przykład twierdzi, że kobiety wyróżnia to, iż podczas podejmowania decyzji biorą pod uwagę więcej czynników, danych i dostrzegają wiele opcji, a co za tym idzie, więcej sposobów działania niż mężczyźni. Autorka wskazuje także na kontekstowość i sieciowość kobiecego stylu myślenia w przeciwieństwie do myślenia sekwencyjnego i liniowego mężczyzn. Judy B. Rosener2 natomiast w swoich badaniach pokazuje, że istnieją różnice w stylu zarządzania ze względu na płeć. Kobiecy związany jest z „interaktywnym stylem kierowania”, który wynika z ich życiowego doświadczenia, a cechuje go przede wszystkim nastawienie na efektywną komunikację i bliską współpracę. Według autorki styl zarządzania mężczyzn jest raczej nakazowo-kontrolujący, autorytarny skupiony głównie na przekazywaniu poleceń. Ten pogląd jest także bliski Harriet Rubin, która uważa, że mężczyźni zarządzają przez strach3, zaś kobiety przez miłość.