Fundusze socjalne w firmie w 2002 roku

Zasady tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych uregulowane zostały w art. 5, 7, 13 i 14 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Zgodnie z ich brzmieniem, zakładowy fundusz świadczeń socjalnych tworzy się z:

• odpisu podstawowego,

• odpisów dodatkowych - fakultatywnych,

• zwiększeń.

Artykuł 5 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych stanowi, że fundusz ten tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Liczbę tę ustala się zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 marca 1994 r. w sprawie sposobu ustalania przeciętnej liczby zatrudnionych w celu naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (Dz.U. nr 43, poz. 168 z późn. zm.; ost. zm. Dz.U. z 1997 r. nr 134, poz. 889). Paragraf 1 tego rozporządzenia stanowi, że podstawę naliczania odpisu podstawowego stanowi przeciętna, planowana w danym roku kalendarzowym, liczba osób zatrudnionych w zakładzie pracy, skorygowana w końcu roku do faktycznej przeciętnej liczby osób zatrudnionych w zakładzie, obejmująca:

• pracowników zatrudnionych na czas nieokreślony i określony na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę w pełnym i niepełnym wymiarze czasu pracy (po przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy),

• pracowników przebywających na urlopach wychowawczych.

W praktyce oznacza to, że na początku każdego roku kalendarzowego pracodawca ustala planowaną przeciętną liczbę pracowników zatrudnionych u niego zarówno na czas określony, jak i nieokreślony, z tym jednak zastrzeżeniem, że w przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze zobligowany jest dokonać przeliczenia na pełny wymiar czasu pracy. Odpis na fundusz naliczany jest bowiem od każdego pełnego etatu, a nie od każdej zatrudnionej osoby. Pod koniec roku - najpóźniej 31 grudnia, pracodawca porównuje planowaną liczbę pracowników, których miał zatrudniać w czasie roku kalendarzowego, do liczby pracowników, których faktycznie w tym okresie zatrudniał. Jeśli liczby te się różnią, pracodawca powinien je zweryfikować.