Konstrukcja europejskiego zgrupowania interesów gospodarczych w prawie polskim i niemieckim

W kwestiach natury ustrojowej art. 1 ust. 3 powołanego rozporządzenia stanowi, że to państwa członkowskie powinny określić w swoim prawie wewnętrznym, czy przedmiotowe zgrupowania posiadają osobowość prawną, czy jej nie posiadają. Rozporządzenie nadaje im natomiast wprost (por. art. 1 ust. 2) zdolność do nabywania praw i zaciągania zobowiązań wszelkiego rodzaju we własnym imieniu, do zawierania umów lub dokonywania innych czynności prawnych oraz do pozywania i bycia pozywanym. Zakreślona normatywnie unijnym aktem prawnym zdolność prawna została doprecyzowana w komunikacie Komisji z 10 lipca 1996 r. o udziale europejskich zgrupowań interesów gospodarczych w kontraktach publicznych i programach finansowanych ze środków publicznych³, w którym nastąpiło potwierdzenie, że zgrupowanie posiada pełną zdolność prawną do zawierania umów także w ramach zamówień publicznych i uczestniczenia w programach finansowanych z funduszy publicznych (por. pkt III i IV komunikatu Komisji).

W praktyce państw członkowskich UE przyjmowane są różne rozwiązania w zakresie formy prawnej EZIG. W prawie francuskim (Groupement d’Interet Economique, GIE) EZIG posiada osobowość prawną (choć może być założone bez kapitału) i na tym modelu oparła się większość państw członkowskich. Za wyjątek należy uznać rozwiązania niemieckie i włoskie, w których nie wyposażono EZIG w osobowość prawną. Na tym też wzorze oparł się ustawodawca polski.