comment
Artykuł
Data publikacji: 2002-07-07
Rodzaje umów międzynarodowych
Konstytucja z 1997 r. wyraźniej niż poprzednie akty konstytucyjne określa miejsce umów międzynarodowych w krajowym porządku prawnym. Nie rozstrzyga jednak wszystkich związanych z tym wątpliwości.
prof. dr hab. Ludwik Florek
Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego
Konstytucja RP zawiera ogólną zasadę, iż Polska przestrzega wiążącego ją prawa międzynarodowego (art. 9). Oznacza to, że zarówno stanowieniu, jak i stosowaniu prawa wewnętrznego powinno towarzyszyć przestrzeganie prawa międzynarodowego. W związku z tym mówi się niekiedy o zasadzie przychylności prawa polskiego wobec prawa międzynarodowego.
Ze względu na miejsce umów międzynarodowych w systemie prawa na gruncie konstytucji wyróżnia się 3 ich rodzaje:
• umowy ratyfikowane w trybie kwalifikowanym (za zgodą wyrażoną w ustawie),
• umowy ratyfikowane w trybie zwykłym, nazywanym niekiedy „uproszczonym”,
• umowy nieratyfikowane.
Pierwsza i druga grupa wykazuje wiele cech wspólnych, mimo że ich znaczenie dla prawa wewnętrznego jest po części odmienne.
Umowy ratyfikowane
Zgodnie z art. 12. ustawy z 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz.U. Nr 39, poz. 443) ratyfikacji podlegają umowy międzynarodowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 i art. 90 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, oraz inne umowy międzynarodowe, które przewidują wymóg ratyfikacji albo ją dopuszczają, a okoliczności to uzasadniają.
Pozostało 89% treści
Chcesz uzyskać dostęp? Skorzystaj z bezpłatnego abonamentu
