Gender w polityce

Fundamentalną zmianą w nowożytnej przestrzeni politycznej było uzyskanie pełni praw wyborczych przez kobiety. Po raz pierwszy kobiety mogły oddawać swój głos w wyborach powszechnych w roku 1869 na terytorium Wyoming w Stanach Zjednoczonych. Czynne prawo wyborcze kobiety uzyskały w 1893 roku w Nowej Zelandii (brytyjskim dominium z ograniczoną autonomią), a bierne prawo wyborcze na tym samym terytorium w roku 1919. Pierwsza połowa XX w. to okres rewolucji politycznej przejawiającej się w uzyskaniu przez kobiety czynnego i biernego prawa wyborczego (odpowiednio w poszczególnych latach prawa polityczne przyznane zostały w 1902 roku w Australii, w 1906 - w Wielkim Księstwie Finlandii, 1918 - w Rosji, Austrii i w Niemczech, 1920 - USA, 1928 - w Wielkiej Brytanii i Irlandii, 1930 - w Turcji, 1944 - we Francji, 1946 - we Włoszech, 1984 - w Liechtensteinie, a w 2005 roku w Kuwejcie). Dekretem Tymczasowego Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego o ordynacji wyborczej do Sejmu Ustawodawczego "wyborcą do Sejmu jest każdy obywatel Państwa bez różnicy płci" (1918 rok). Ów indeks wybranych krajów, które przyznały prawa wyborcze kobietom powinien być uzupełniony o państwa podtrzymujące jeszcze zasady dyskryminacji politycznej ze względu na płeć, np. Brunei, Liban, Arabia Saudyjska. Historia rewolucji politycznej związanej z eliminacją marginalizacji kobiet w polityce budzi nadal silne emocje bowiem jest nader krótka, ale jednocześnie bazuje na rozbudowanym uniwersum symboli sufrażyzmu (łac. - głos wyborczy; sufrażystkami nazywano członkinie założonej w roku 1903 w Stanach Zjednoczonych organizacji ).