Podstawowa opieka zdrowotna w krajach Unii Europejskiej - cz. 2

PIOTR T. NERLEWSKI

Podstawowa opieka zdrowotna w krajach Unii Europejskiej (cz. II)

W poprzednim artykule zostały omówione rozwiązania w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej w krajach, w których opieka ta ma ugruntowaną pozycję. W Niemczech, Austrii, Francji, Belgii i Holandii nie ma jasnego i klarownego podziału pomiędzy opieką podstawową i specjalistyczną. Pozycja podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) jest wyraźnie słabsza, a pacjenci mają szerszą autonomię w wyborze lekarza i zakładu opieki zdrowotnej.

W Republice Federalnej Niemiec – zabezpieczenie podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) dla osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym jest zadaniem kas chorych. Świadczenia w tym zakresie realizują zarówno lekarze ogólni, jak i lekarze specjaliści. W Niemczech osnowę POZ stanowią w zasadzie lekarze, pozostały personel medyczny jest z reguły przez nich zatrudniany.

Opiekę pielęgniarską coraz częściej zabezpieczają zespoły grupowej praktyki pielęgniarskiej.

Około 18% spośród wszystkich lekarzy zatrudnionych w sektorze ambulatoryjnej opieki zdrowotnej (ogólnie praktykujących i specjalistów) wykonuje praktykę grupową. Praktyki grupowe są w RFN mniej rozwinięte niż w wielu innych krajach zachodniej Europy. Lekarze pracujący w ambulatoryjnej opiece zdrowotnej mają obowiązek zarejestrowania się w krajowych towarzystwach lekarskich, do których kompetencji należy prowadzenie kontroli pracy zawodowej ich członków. Towarzystwo lekarskie odpowiada za monitoring praktyk lekarskich i kontrole kosztów realizowanych świadczeń.