Przepisy obowiązujące w wojsku od 1 lipca 2004 r. - cz. II

Żołnierze zawodowi są żołnierzami w czynnej służbie wojskowej. Nowe regulacje wprowadzone nowelizacją ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (została omówiona w dodatku do „Rachunkowości Budżetowej” nr 16) spowodowały konieczność uregulowania ich uprawnień mieszkaniowych. Nastąpiło to poprzez wprowadzenie pkt 7 w art. 7 ust. 1 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych.

Od 1 lipca br. wspólne kwatery stałe są przeznaczone także na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w korpusie szeregowych zawodowych oraz w korpusie podoficerów zawodowych na stanowiskach służbowych o stopniach etatowych kaprala (mata) i starszego kaprala (starszego mata) pełniących tę służbę na podstawie kontraktu na pełnienie służby terminowej. Jeżeli brak możliwości zakwaterowania tych żołnierzy we wspólnej kwaterze stałej, przysługuje im prawo do zakwaterowania tymczasowego. Jednak zakwaterowanie tymczasowe będzie już odpłatne.

Artykuły 21-24 ustawy określają uprawnienia żołnierzy zawodowych do mieszkania.

Prawo zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym, będącym w dyspozycji Agencji, przysługuje żołnierzowi służby stałej od dnia wyznaczenia go na pierwsze stanowisko służbowe do dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej.

Dotyczy to także lokalu mieszkalnego znajdującego się w zasobie:

• towarzystwa budownictwa społecznego, w którym Skarb Państwa, reprezentowany przez Agencję, posiada akcje lub udziały albo partycypuje w kosztach budowy mieszkań w tych towarzystwach,

• spółdzielni mieszkaniowej,

• pozyskiwanym w drodze najmu lub leasingu.

Nadal obowiązuje zasada, iż na czas zajmowania przez żołnierza służby stałej kierowniczego stanowiska służbowego w Ministerstwie Obrony Narodowej, a także osobie zajmującej kierownicze stanowisko MON można wydać decyzję o prawie zamieszkiwania w . Na wniosek zainteresowanego decyzję wydaje dyrektor oddziału regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.