ŹRÓDŁA DOCHODÓW
Jak naliczać rentę planistyczną
Niewiele gmin korzysta z możliwości naliczania opłaty planistycznej dla tych nieruchomości, które w wyniku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zyskały na wartości. Analiza przepisów wskazuje jednak, że wójtowie, burmistrzowie lub prezydenci miast i gmin, którzy nie naliczają takich opłat, mogą narazić się na zarzut naruszenia dyscypliny finansów publicznych.
Nie ulega wątpliwości, że objęcie nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ma olbrzymi wpływ na jej status. Podkreśleniem tego faktu są regulacje ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym) przewidujące, że ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. Plan miejscowy:
1) ustala przeznaczenie terenu,
2) określa sposoby zagospodarowania i warunki zabudowy oraz
3) zawiera wiele innych postanowień dotyczących ładu przestrzennego na nieruchomości.
Ponadto obowiązywanie planu ma jeszcze jedną zaletę, skraca znacznie proces inwestycyjny i budowlany, dając inwestorowi możliwość wystąpienia bezpośrednio o wydanie pozwolenia na budowę, bez konieczności ubiegania się o wcześniejszą decyzję o warunkach zabudowy.
Zalety te nie mogą jednak przesłonić czasu oraz kosztów, jakie wiążą się z przygotowaniem i uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Obecnie obowiązujące przepisy wymagają dużego poziomu szczegółowości w zapisach części tekstowej oraz graficznej planu, co spowodowało .
