Indywidualny plan współpracy z wychowankiem to klucz do jego rozwoju

RAFAŁ WALTER

dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Inowrocławiu

- W ustawie o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej znalazły się zapisy, które przewidują, że duże domy dziecka ulegną likwidacji. W nowych placówkach od 2015 roku nie będą umieszczane dzieci poniżej 7. roku życia, a od 2020 roku będzie w nich mieszkać nie więcej niż 14 wychowanków.

Przyszłe standardy obowiązują już w placówkach powiatu inowrocławskiego. 14-osobowe samodzielne grupy wychowawcze tworzymy od 2006 roku. Ośrodek Wspierania Dziecka i Rodziny (OWDiR) składa się z sześciu samodzielnych grup wychowawczych w Inowrocławiu, Orłowie, Jaksicach oraz trzech grup w filii w Gniewkowie. W 2010 roku dwa nowe domy (każdy o pow. ok. 225 m²) zbudowano przy ul. Konwaliowej oraz Ikara w Inowrocławiu. W każdym schronienie znalazło 14 wychowanków. Na parterze jest kuchnia, sypialnia dwuosobowa oraz łazienka przystosowana dla osób niepełnosprawnych, gabinet, duży salon, garderoba i pralnia, a na poddaszu sześć dwuosobowych sypialni, dwie łazienki i pokój zabaw. Dwa domy kosztowały ok. 800 tys. zł. Inwestycję sfinansowano z budżetu powiatu. Dla dwóch 14-osobowych samodzielnych grup wychowawczych planujemy zbudować kolejne małe domy, które zastąpią dom dziecka w Gniewkowie - ostatnią dużą placówkę w powiecie, opiekującą się 30 dzieci.

Standaryzacja OWDiR przebiegała równolegle z procesem określania specyfiki sprawowanej opieki nad dziećmi w poszczególnych domach. Wychowanie podopiecznych zawiera także elementy edukacji życia w samodzielności i ich pełnej integracji ze społeczeństwem. Jedną z metod przyjętych w procesie opieki i wychowania przez ośrodek jest prowadzenie grup wychowawczych o wyraźnie określonej specyfice sprawowanej opieki, gdzie kilkoro starszych wychowanków w normie rozwojowej swoją postawą i przykładem wspiera opiekunów i wychowawców w kształtowaniu pożądanych zachowań pozostałych dzieci o specyficznych potrzebach rozwojowych. Jedna z grup specjalizuje się w opiece nad dziećmi funkcjonującymi na poziomie upośledzenia umysłowego, inna opiekuje się niemowlętami i dziećmi wymagającymi specyficznych zabiegów pielęgnacyjnych, a kolejna wspomaga dzieci i młodzież z zaburzeniami w zachowaniu.

Z każdym wychowankiem pracujemy indywidualnie, zawieramy kontrakty z jego rodziną, aby do minimum skrócić czas pobytu dzieci w placówce. Programy własne wychowawców, obejmujące m.in. zagospodarowanie czasu wolnego wychowanków oraz różnorodne formy terapii i wypoczynku, dostępne wszystkim podopiecznym ośrodka, są doskonałą bazą do realizacji zainteresowań własnych wychowanków i aktywnego wypoczynku. Pedagogizacja rodziców dzieci realizowana jest w formie warsztatowej.

Indywidualny plan pracy z dzieckiem i rodziną tworzy wychowawca-opiekun wspólnie z danym wychowankiem i specjalistami ośrodka: psychologiem, pedagogiem i pracownikiem socjalnym. Bazą do jego tworzenia są informacje zawarte w dokumentacji dziecka, rzetelne diagnozy psychologiczne, pedagogiczne i rodzinne, planowe obserwacje wychowanka, analiza procesu zamian rozwoju psychologicznego i fizycznego oraz ocena efektów pracy z dzieckiem.

Dotychczasowe doświadczenie wskazuje, że realizowany przez nas, zaproponowany w ustawie system, w którym samorządy są współodpowiedzialne za dobro dziecka, jest skuteczniejszy i tańszy od dotychczasowego.

PROBLEM

Duże domy dziecka często opuszczają ludzie z okaleczoną osobowością, słabo wykształceni i bezradni.