Opodatkowanie budynków letniskowych i rekreacyjnych
Są trzy rodzaje nieruchomości budynkowych podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, czyli mieszkalne, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i pozostałe. Różnica w stawce podatku od nieruchomości za 1 m2 powierzchni użytkowej między budynkami mieszkalnymi a pozostałymi jest z reguły 10-krotna, co powoduje, że kwestia ustalenia właściwej stawki za budynek o wątpliwym lub mało znanym przeznaczeniu jest problematyczna. Dotyczy to m.in. budynków letniskowych i rekreacyjnych.
Przepisy w zakresie rodzajów nieruchomości budynkowych są sprzeczne. Rozporządzenie Rady Ministrów z 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych przewiduje, że budynki mieszkalne to takie, w których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych (np. budynki jednorodzinne, domy pomocy społecznej, akademiki, domy dziecka, internaty, bursy szkolne). Natomiast określenie "budynki niemieszkalne" obejmuje nieruchomości: przemysłowe, transportu i łączności, handlowo-usługowe, zbiorniki, silosy i magazyny, biurowe, szpitale oraz inne związane z opieką zdrowotną, oświatą, nauką, kulturą i sportem, produkcyjne, usługowe i gospodarcze dla rolnictwa oraz pozostałe niemieszkalne. Szczególnie istotna jest ta ostatnia kategoria, do której zaliczane są m.in. domki kempingowe czy inne budynki zakwaterowania turystycznego.
