Rewitalizacja a planowanie przestrzenne
18 listopada br. weszła w życie ustawa o rewitalizacji, która wprowadziła m.in. istotne zmiany do przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Ich celem jest stworzenie spójnych ram prawnych dla prowadzenia procesów rewitalizacji, poprzez m.in. zwiększenie skuteczności narzędzi planistycznych.
Ustawa z 9 października 2015 r. o rewitalizacji (dalej: ustawa o rewitalizacji) ustala, że w planowaniu przestrzennym należy uwzględniać udział społeczeństwa, w tym przy użyciu środków komunikacji elektronicznej. Społeczeństwo ma uczestniczyć w pracach toczących się nad studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (studium) oraz miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego gminy (plan miejscowy) i planami zagospodarowania przestrzennego województwa. Jednocześnie ma być zachowana jawność i przejrzystość procedur planistycznych oraz wymóg zaspokojenia potrzeb w zakresie odpowiedniej ilości i jakości wody, do celów zaopatrzenia ludności (art. 1 ust. 2 pkt 11-13 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym; dalej: u.p.z.p.). Do 18 listopada br. również obowiązywały w u.p.z.p. zapisy o udziale społeczności w pracach nad dokumentami planistycznymi. Niemniej jednak ustawodawca wzmocnił rolę społeczeństwa w tej kwestii. Do tej pory planiści nie mieli też obowiązku uwzględniać konieczności zapewnienia odpowiedniej ilości oraz, co ważne, jakości wody na zaspokojenie potrzeb ludności.
