Prawo pierwokupu w świetle ustawy o rewitalizacji

Ustawą z 9 października 2015 r. o rewitalizacji (dalej: ustawa o rewitalizacji) wprowadzono zmiany w przepisach regulujących sprawy z zakresu wielu dziedzin życia. Dotyczą one m.in. zapisów ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (dalej: u.g.n.).

Prawo pierwokupu

Ustawa o rewitalizacji, wprowadzając możliwość podjęcia przez radę gminy (miasta) uchwały w sprawie wyznaczenia obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji (art. 8 ust. 1 ustawy o rewitalizacji), stanowiącej akt prawa miejscowego, a na obszarze rewitalizacji również Specjalnej Strefy Rewitalizacji (dalej: SSR; art. 25 ust. 1 ustawy o rewitalizacji), wprowadziła jednocześnie m.in. możliwość ustanowienia w stosunku do wszystkich nieruchomości znajdujących się na tych obszarach prawa pierwokupu na rzecz gminy (art. 8 ust. 5 pkt 1 ustawy o rewitalizacji). Jednocześnie przewidziano dla tych terenów zakaz wydawania decyzji o warunkach zabudowy, o której mowa w art. 59 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (decyzji WZ) dla wszystkich albo określonych w uchwale rady gminy zmian sposobu zagospodarowania terenu wymagających tej decyzji, w tym zmian sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części. Nowe ustalenia w zakresie nadania gminie prawa pierwokupu zostały również wprowadzone jako zmiana do u.g.n. poprzez rozszerzenie katalogu przypadków nieruchomości, co do których gmina nabywa prawo pierwokupu (art. 109 ust. 1 pkt 4a i 4b u.g.n.).