Nowe przepisy o zamówieniach in house wymagają od urzędników pogłębiania wiedzy

Nowelizacja Prawa zamówień publicznych wprowadzająca formułę to ustawa z 22 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy - Prawo zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw (dalej: nowelizacja Pzp). Do tej pory w prawie polskim nie było zdefiniowanej instytucji zamówień in house. Prace nad taką formułą to m.in. wynik prawa unijnego i uchwalenie nowych dyrektyw dotyczących zamówień publicznych, w tym dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych (dalej: dyrektywa 2014/24/UE). Obecny kształt zamówień wprowadzony do nowelizacji Pzp stanowi swego rodzaju kompromis między głosami płynącymi ze strony sektora publicznego oraz sektora prywatnego, przy czym nadal pada wiele krytycznych uwag dotyczących m.in. możliwości stosowania zamówień praktycznie bez ograniczeń, a nie - jak postulowano - wyłącznie w tych sektorach, w których nie występuje konkurencja. Chodzi głównie o obawy nadużywania zamówień in house, które mogą w niektórych przypadkach doprowadzić do powstawania monopoli, wykluczających cenową walkę konkurencyjną, a tym samym do podwyższania cen za dane usługi oraz do rugowania sprawnie funkcjonujących przedsiębiorstw prywatnych, które w wielu sektorach gospodarki zainwestowały znaczne środki finansowe do budowania swojej pozycji. Głównie spór sektorów dotyczył inwestycji na odbiór i zagospodarowanie odpadów komunalnych. Teraz nowelizacja Pzp daje wiele możliwości, ale wprowadza też wiele ograniczeń w zakresie możliwości zlecania zamówień spółkom należącym do zamawiającego.