Problemy z projektami realizowanymi w partnerstwie publiczno-prywatnym - doświadczenia brytyjskie
Partnerstwo publiczno-prywatne staje się coraz bardziej popularną formą realizacji inwestycji publicznych, a zwłaszcza samorządowych. Do tej formuły zachęcają także kolejne rządy. Jednak przygotowując i realizując przedsięwzięcia we współpracy z partnerami komercyjnymi, warto zapoznać się z problemami, jakie generują takie projekty w Wielkiej Brytanii - kraju, który jest pionierem PPP.
Prekursor partnerstwa publiczno-prywatnego (PPP), czyli Inicjatywa Prywatnych Finansów (ang. Private Finance Initiative - PFI), została wdrożona w 1992 roku w Wielkiej Brytanii jako część zaproponowanego programu prywatyzacji. Zasadniczy pomysł był nieskomplikowany i jednocześnie niezwykle przekonujący. Zakładał użycie wiedzy i umiejętności oraz zaplecza finansowego sektora prywatnego w taki sposób, aby zapewnić świadczenie usług społecznych przez pewien okres, po upływie którego dane środki gospodarcze zostają zwrócone do sektora publicznego. Teoretycznie ta koncepcja brzmi prosto i rzetelnie, niemniej jednak rzeczywistość okazała się bardziej skomplikowana.
W 1997 roku zmieniono nazwę i rozwinięto tę ideę, przepoczwarzając ją w partnerstwo prywatno-publiczne (ang. Public Private Partnership - PPP). Nowy rząd wykorzystał ją jako narzędzie do przeprowadzenia własnego programu modernizacji i odnowy jakości świadczenia usług publicznych. I w tej podstawowej formule funkcjonuje do dziś.
