Różne raporty już od 1962 roku¹ dawały impetu Komisji Europejskiej do przedstawiania propozycji legislacyjnych w celu ujednolicenia prawa podatkowego. I tak, w latach 1975, 1984 i 1985 Komisja przedstawiła różne propozycje, które ze względów politycznych nigdy nie doczekały się realizacji. Kraje członkowskie, mimo niechęci do podjęcia działań w celu harmonizacji prawa podatkowego, zmuszone jednak były do przedstawienia rozwiązań, które niezbędne były dla realizacji koncepcji wspólnego rynku. Z tego względu w 1977 roku nie Komisja, ale Rada przyjęła dyrektywę w sprawie pomocy wzajemnej właściwych organów państw członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich².

W 1990 roku Komisja Europejska zwróciła się do Komitetu Niezależnych Ekspertów pod przewodnictwem byłego ministra finansów Holandii Onno Rudinga o zbadanie, czy i w jakim zakresie różnice podatkowe powodują trudności na rynku wspólnotowym, w szczególności jeśli chodzi o decyzje inwestycyjne i konkurencję przedsiębiorstw.