26 października 2004 r. Rzecznik Generalny D. Ruiz-Jarabo Colomer przekazał swoją opinię w niezwykle istotnej sprawie „D”, obecnie rozpatrywanej przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS)¹. Dr Dennis Weber oraz drs Etienne Spierts zwrócili już uwagę w European Taxation² na implikacje wynikające ze sprawy na wcześniejszym etapie postępowania³. Znaczenie sprawy „D” polega na tym, że może ona mieć daleko idące konsekwencje w stosunku do bilateralnych umów podatkowych w związku ze stosowaniem unijnych przepisów podatkowych, które znacznie przekraczają zakres niniejszej, indywidualnej sprawy. Z drugiej strony, Rzecznik Generalny w zasadzie pozostawił bez odpowiedzi kwestię statusu państwa o najwyższym uprzywilejowaniu. Jednakże status państwa o najwyższym uprzywilejowaniu leży u sedna sprawy Bujara, wobec której opinia Rzecznika Generalnego spodziewana jest niebawem⁴. Dlatego też, co się tyczy prawa podatkowego UE, nadeszły ekscytujące czasy.

„D” był żonaty, mieszkał w Niemczech i miał obywatelstwo niemieckie. Na dzień 1 stycznia 1998 r. był właścicielem nieruchomości w Holandii, stanowiącej około 10 proc. jego majątku, który był głównie zlokalizowany w Niemczech. W świetle holenderskiego systemu podatkowego i podatku od majątku netto „D” był podatnikiem nierezydentem⁵. Niemcy nie pobierały podatku od majątku netto. Jako podatnik nierezydent „D” nie miał prawa do podstawowej kwoty wolnej od podatku, przysługującej w Holandii w zakresie podatku od majątku netto. Jest to zgodne nie tylko z prawem holenderskim, ale również z umową podatkową pomiędzy Niemcami i Holandią.

Trybunał Apelacyjny ‘s-Hertogenbosch zadał ETS następujące pytania w związku z artykułem 234 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską: