1. Przy rozpatrywaniu wniosków jednostek i przy podejmowaniu decyzji urzędnik zapewni przestrzeganie zasady równego traktowania. Pojedyncze osoby znajdujące się w takiej samej sytuacji będą traktowane w porównywalny sposób.

3. Urzędnik powstrzyma się w szczególności od wszelkiego nieusprawiedliwionego nierównego traktowania osób fizycznych ze względu na ich narodowość, płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub wyznanie, przekonania polityczne lub inne; przynależność do mniejszości narodowej, posiadaną własność, urodzenie, inwalidztwo, wiek lub preferencje seksualne.

Artykuł 5 odnosi się przede wszystkim do sytuacji, gdy organy administracji publicznej działają w ramach luzów decyzyjnych. Przepisy tego artykułu mają na celu przeciwdziałanie nadużywaniu władzy i dowolności, gdy przepisy prawa materialnego nie zawierają wyraźnych postanowień wiążących organy administracji. Wskazania zawarte w art. 5 harmonizują z niektórymi tezami wynikającymi z orzecznictwa NSA, SN oraz TK, a także z tezami wyprowadzanymi z ogólnych przepisów obowiązującej w Polsce konstytucji i ustaw, głównie z k.p.a.