Decyzja ramowa równa dyrektywie

Europejski Trybunał Sprawiedliwości orzeczeniem z 16 czerwca 2005 roku (sprawa C-105/03) dokonał wykładni przepisów decyzji ramowej z dnia 15 marca 2001 r. w sprawie pozycji ofiar w postępowaniu karnym (2001/220/WSISW)¹.

Postanowienia o współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych (WPSSP) są uregulowane w Traktacie o Unii Europejskiej jako tak zwany filar trzeci. Tym samym nie należą, z nielicznymi wyjątkami, do materii podlegającej przepisom Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej (pierwszy filar). Działania podejmowane w ramach trzeciego filaru mają charakter współpracy międzynarodowej wszystkich członków Unii. Różnica ta wynika z tego, iż Unii Europejskiej, w przeciwieństwie do Wspólnoty Europejskiej, nie przypisany został atrybut, jakim jest osobowość prawno-międzynarodowa.

Rada może jednak, stanowiąc jednomyślnie z inicjatywy Komisji lub państwa członkowskiego, po zasięgnięciu opinii Parlamentu Europejskiego uwspólnotowić zakres materii przewidziany w WPSSP (art. 42). Uwspólnotowienie podlega akceptacji wszystkich państw członkowskich zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi.

Dla celów niniejszego opracowania ważne jest przybliżenie kompetencji Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości do orzekania w trybie orzeczenia wstępnego (tryb prejudycjalny) o ważności i wykładni między innymi decyzji ramowych. W przeciwieństwie do spraw z tzw. pierwszego filaru (Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej), właściwość Trybunału w Luksemburgu nie jest obligatoryjna i jest uzależniona od złożenia odpowiedniego oświadczenia wyrażającego zgodę przez każde państwo członkowskie.