Można powiedzieć, iż pomoc publiczna² jest to przysporzenie, bezpośrednio lub pośrednio, przez organy udzielające pomocy, korzyści finansowych określonym przedsiębiorstwom, w następstwie którego uprzywilejowuje się je w stosunku do konkurentów, przede wszystkim w drodze dokonywania na rzecz lub za te przedsiębiorstwa wydatków ze środków publicznych lub pomniejszania świadczeń należnych od nich na rzecz sektora finansów publicznych na podstawie ustaw lub innego tytułu prawnego³. Pomoc we wspólnotowym prawie subwencyjnym jest rozumiana niezwykle szeroko. Pomoc oznacza określoną korzyść, którą przedsiębiorstwo otrzymuje, a którą nie mogłoby uzyskać w ramach normalnej swojej działalności gospodarczej⁴.

Środki finansowe pochodzące ze źródeł publicznych kierowane do przedsiębiorstw produkcyjnych, handlowych i usługowych, zniekształcające konkurencję w ramach Unii Europejskiej podlegają kontroli Komisji Europejskiej, która ma uprawnienia do zablokowania powyższych środków lub ustalenia, że konieczny jest ich zwrot, jeśli zostały one udzielone bez jej zgody lub wykorzystane w sposób sprzeczny z prawem WE. Komisja Europejska sprawuje stały nadzór nad zasadami udzielania pomocy przez państwa członkowskie, udziela wytycznych, które mają pomóc państwom w udzielaniu pomocy w sposób zgodny ze wspólnym rynkiem. Podstawy kompetencyjne tworzą przede wszystkim art. 88 TWE oraz obowiązujące od kwietnia 1999 roku rozporządzenie 659/1999/EC dotyczące kontroli pomocy udzielanej przez państwa.