Prawo i Podatki Unii Europejskiej 4/2006 z 01.04.2006, str. 34
Data publikacji: 29.06.2018
Sąd upadłościowy nie zmienia swojej właściwości
Sąd państwa członkowskiego, na terytorium którego znajduje się główny ośrodek podstawowej działalności dłużnika, w chwili złożenia wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego pozostaje właściwy do zakończenia postępowania. Nie ma przy tym znaczenia, że dłużnik zmienił miejsce stałego pobytu po złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości, lecz przed wszczęciem postępowania.
ŁUKASZ WARDYN
W jednym z ostatnich orzeczeń z 17 stycznia 2006 roku (w sprawie C-1/04) Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS) dokonał korzystnej dla wierzycieli niewypłacalnych przedsiębiorstw wykładni rozporządzenia Rady nr 1346/2000 z 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz.U. L 160, str. 1).
Potrzeba rynku
Wraz ze wzrostem znaczenia wspólnego rynku działalność podmiotów gospodarczych Wspólnoty z partnerami z innych państw członkowskich nabrała na znaczeniu. Kontakty handlowe z przedsiębiorstwami unijnymi niosą za sobą nie tylko wymierne korzyści, ale również ryzyko. Jednym z nich jest niewypłacalność podmiotów gospodarczych. W związku z powyższym zaistniała konieczność przyjęcia przepisów prawnych regulujących tę dziedzinę prawną, które obowiązywałyby na obszarze całej Wspólnoty.
Traktat Amsterdamski otwiera drogę
Traktatem z Amsterdamu wprowadzony został nowy tytuł IIIa „Wizy, azyl, imigracja i inne polityki związane ze swobodnym przepływem osób”. Rozporządzenie nr 1346/2000 zostało wydane na podstawie art. 65 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWU), który upoważnił Radę do przyjmowania aktów prawnych z zakresu współpracy sądowej w sprawach cywilnych, mających skutki transgraniczne. Do należytego funkcjonowania rynku wewnętrznego przepisy zaliczają również poprawę i uproszczenie systemu transgranicznego dostarczenia aktów sądowych i pozasądowych, uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach cywilnych i handlowych, w tym decyzji pozasądowych, oraz usuwania przeszkód w należytym biegu procedur cywilnych, wspierając w razie potrzeby zgodność norm procedury cywilnej mających zastosowanie w państwach członkowskich.
