Czteroszczeblowa procedura Lamfalussy'ego składa się z następujących poziomów:

• tworzenie ramowych legislacji;

• techniczne wdrażanie projektów, poprzez uchwalanie regulacji w ramach procedury komitologii;

• wprowadzanie poszczególnych regulacji na poziomie państw członkowskich, koordynowane przez CESR;

• monitorowanie i egzekwowanie implementacji regulacji Unii Europejskiej w krajach członkowskich.

Zgodnie z procesem legislacyjnym na poziomie pierwszym (procedura współdecydowania¹, codecision) inicjatywa prawodawcza należy do Komisji Europejskiej. Komisja przeprowadza konsultacje, których wynikiem jest projekt aktu legislacyjnego (dyrektywy lub rozporządzenia), który Komisja przesyła Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Rada może uchwalić akt w proponowanym brzmieniu, jeśli Parlament nie zaproponuje zmian. Może także uchwalić akt w zmienionym przez Parlament brzmieniu, jeżeli sama akceptuje te zmiany. Może również przyjąć tzw. wspólne stanowisko i przekazać je Parlamentowi Europejskiemu. I tu, jeśli Parlament zaakceptuje wspólne stanowisko lub też nie ustosunkuje się do niego, akt prawny jest uchwalony. Jeśli Parlament odrzuci absolutną większością głosów wspólne stanowisko Rady, akt pozostaje nieuchwalony. Jeśli natomiast Parlament zaaprobuje absolutną większością głosów zmiany we wspólnym stanowisku, to tekst wraz ze zmianami kierowany jest do Rady i do Komisji. Jeśli Rada w ciągu trzech miesięcy przyjmie kwalifikowaną większością wszelkie zmiany proponowane przez Parlament, to akt prawny, w zmienionym brzmieniu, zostaje uchwalony. Jeżeli natomiast Rada nie zdecyduje się przyjąć wszystkich proponowanych przez Parlament zmian, przewodniczący Rady zwołuje w ciągu sześciu tygodni tzw. komitet pojednawczy. Jeżeli komitetowi się nie powiedzie i nie zdoła w ciągu ośmiu tygodni wypracować wspólnego projektu, akt prawny nie zostaje uchwalony. Jeśli natomiast w tym czasie komitet wypracuje wspólny tekst, to taka sytuacja otwiera drzwi dla trzeciego czytania w Parlamencie. To kończy już procedurę legislacyjną, bo Parlament albo uchwali wspólny projekt i akt zostaje przyjęty, albo nie i akt uważa się za odrzucony.