Prawo i Podatki Unii Europejskiej 7/2006 z 01.07.2006, str. 81
Data publikacji: 28.06.2018
Przeciwdziałanie dumpingowi w Unii Europejskiej (cz. II)
Dumping, także subsydia są uznawane w handlu międzynarodowym za nieuczciwą praktykę1, wobec tego przepisy antydumpingowe należą do najczęściej stosowanych środków ochrony rynku Unii Europejskiej. Pod względem formalnym procedurą antydumpingową w Unii zajmują się trzy instytucje: Komisja Europejska, Rada Unii Europejskiej oraz Komitet Doradczy (antydumpingowy), składający się z przedstawicieli wszystkich państw członkowskich oraz reprezentanta Komisji w funkcji przewodniczącego. Jednakże w praktyce najważniejszą rolę odgrywa Komisja, gdyż podejmuje decyzje w sprawach wszczęcia postępowania antydumpingowego2, przebiegu dochodzenia i jego wyników. Rada Unii Europejskiej, która przecież jest głównym ciałem ustawodawczym Unii3, w związku z tym ustanawia przepisy antydumpingowe. Jest ona odpowiedzialna za decyzje dotyczące nałożenia cła antydumpingowego, co w praktyce oznacza akceptację propozycji Komisji4.
JOANNA HELIOS
Postępowanie antydumpingowe
Postępowanie antydumpingowe jest prowadzone przez Komisję Europejską (konkretnie przez Dyrekcję Generalną ds. Handlu, która funkcjonuje w ramach Komisji Europejskiej). Komisja Europejska przed podjęciem najistotniejszych decyzji jest zobowiązana przeprowadzić konsultacje z Komitetem Doradczym ds. Antydumpingu. Obowiązek konsultacji dotyczy kwestii, które istotnie wpływają na dalszy tok postępowania, czyli istnienia dumpingu, określenia marginesu dumpingu, wysokości szkody, związku przyczynowego oraz nakładanych sankcji. Skarga na stosowanie dumpingu może być złożona przez każdą osobę fizyczną lub prawną, a także stowarzyszenie nieposiadające osobowości prawnej, działającą lub działające w imieniu przemysłu WE, który uważa się za dotkniętego lub zagrożonego szkodą wskutek importu w warunkach dumpingu.
Skarga musi zawierać dowody występowania dumpingu i wynikłej z tego szkody. W skardze należy wskazać dane skarżącego, określenie przemysłu WE (poprzez wymienienie wszystkich znanych producentów towaru podobnego), wielkość produkcji w WE, dokładny opis towaru importowanego po cenie dumpingowej, a także dane dotyczące kraju pochodzenia oraz importerów, wreszcie informacje o cenach na rynku kraju eksportera oraz w eksporcie do WE. Skarga może być złożona, jeżeli popiera ją przynajmniej 25 proc. przemysłu WE (liczonych wg wielkości produkcji), a także ponad 50 proc. producentów (tak samo liczonych), którzy wyrazili poparcie lub sprzeciw wobec skargi. Autorami skarg są najczęściej organizacje handlowe.