Polska zwleka z implementacją kilku dyrektyw europejskich¹. Grożące nam niebagatelne sankcje pieniężne za opieszałość legislacyjną mają swoją podstawę w art. 228 TWE. Zasadą prawa europejskiego jest, że jeżeli dana dyrektywa nie zostanie w ogóle lub też zostanie nieterminowo czy niecałkowicie wprowadzona do prawa krajowego, to Komisja Europejska (KE) może wszcząć postępowanie o naruszenie Traktatu na mocy art. 226 TWE. Podczas tego postępowania po przeprowadzeniu postępowania rozpoznawczego KE może zaskarżyć dany kraj członkowski do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS), który wyda stosowne orzeczenie. Jeżeli w dalszym ciągu kraj, przeciwko któremu zapadł wyrok ETS, nie dokonuje implementacji dyrektywy zgodnie z zaleceniami tego wyroku, Komisja wszczyna tzw. drugie postępowanie o naruszenie Traktatu. W tym wypadku ETS jest zobowiązany, na wniosek KE, do nałożenia na ten kraj okresowej kary pieniężnej lub też ryczałtu (art. 228 ust. 2 TWE). Ostatnio KE zapowiedziała, iż będzie wnioskowała o równoległe nałożenie ryczałtu i okresowej kary pieniężnej za okres pomiędzy uzyskaniem wyroku na mocy art. 226 TWE i drugim wyrokiem na mocy art. 228 TWE.

Drugie postępowanie o naruszenie Traktatu jest wszczynane przez Komisję Europejską przeciwko krajowi członkowskiemu w sytuacji, gdy istnieje już wyrok ETS przeciwko temu krajowi, a kraj ten w dalszym ciągu nie zastosował się do postanowień Trybunału, uchylających naruszenie Traktatu.