Powstaje jednak pytanie, czy państwo może odpowiadać za niewłaściwą interpretację prawa wspólnotowego oraz za niewłaściwą ocenę materiału dowodowego przez sądy. Z uwagi na pozycję sądów w zakresie oceny stanu faktycznego w konkretnej sprawie, ich rozstrzygnięcia mogą powodować określone straty dla przedsiębiorstw.

Okazuje się, że ten wymiar funkcjonowania administracji państwa członkowskiego również podlega kontroli z punktu widzenia naruszenia reguł prawa wspólnotowego. Kwestia ta była przedmiotem wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS) w sprawie Traghetti del Mediterraneo SpA przeciwko Republice Włoskiej (C-173/03). W sprawie tej ETS musiał rozstrzygnąć w istocie trzy kwestie.

Po pierwsze, czy państwo ponosi odpowiedzialność za niewykonanie obowiązku wystąpienia z pytaniem prejudycjalnym do ETS w sytuacji, gdy od wyroku sądu nie służy już odwołanie, a konieczność zadania pytania sygnalizowana była przez stronę postępowania?

Po drugie, czy państwo ponosi odpowiedzialność za niewłaściwą interpretację prawa wspólnotowego przez sądy, zwłaszcza sądy ostatniej instancji, od których orzeczeń nie występuje już środek odwoławczy, która to interpretacja w istocie prowadziła do naruszenia podstawowych zasad prawa, wyrażonych w Traktacie ustanawiającym Wspólnotę Europejską?

Po trzecie, czy państwo odpowiada za błędną interpretację przez sąd krajowy stanu faktycznego w sprawie, która prowadzi do tego, że wydawany wyrok jest sprzeczny z prawem wspólnotowym?