W przedmiotowym orzeczeniu Europejski Trybunał Sprawiedliwości zwrócił uwagę na ustawodawstwo prawa luksemburskiego dotyczącego znajomości języków wymaganej od adwokatów wspólnotowych w celu umożliwienia im wpisu na listę prowadzoną przez izbę adwokacką w tymże państwie, a także uznania niniejszej regulacji za sprzeczną z prawem wspólnotowym. Ustawodawstwo luksemburskie wymaga dla wykonywania zawodu adwokata „znajomości języka ustawodawstwa oraz języków administracji i sądownictwa” i ustanawia uprzednią kontrolę w tym zakresie. Trybunał stwierdził uchybienie przez Luksemburg ciążącym na nim zobowiązaniom wspólnotowym.

Graham Wilson, obywatel Zjednoczonego Królestwa, ma tytuł zawodowy barrister (prawnik). Jest on członkiem adwokatury Anglii i Walii, wykonuje zawód adwokata w Luksemburgu od 1994 roku. W 2003 roku G. Wilson odmówił udziału w rozmowie z radą adwokacką, mającej na celu sprawdzenie znajomości przez niego języków. W związku z tym rada adwokacka odmówiła wpisania go na listę adwokatów praktykujących z użyciem tytułu zawodowego uzyskanego w kraju pochodzenia.

Kwestionując tę decyzję G. Wilson wniósł skargę o stwierdzenie jej nieważności do Cour administrative d’appel (sąd administracyjny drugiej instancji), który zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z pytaniem, czy dyrektywa w sprawie wykonywania zawodu adwokata pozwala przyjmującemu państwu członkowskiemu na uzależnienie prawa adwokata do stałego wykonywania tam zawodu z użyciem tytułu zawodowego uzyskanego w kraju pochodzenia od kontroli znajomości przez niego języków używanych w tym państwie.