Wybrane orzeczenia ETS w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej
Wybrane orzeczenia dotyczyły interpretacji Nomenklatury Scalonej (zwanej dalej CN), zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.Urz. L 256 z późn.zm.). Interpretacja reguł taryfikacji wymaga uwzględnienia orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.
Bogusław Śledź
Przedstawione orzeczenia dotyczyły sporów w związku z wydaniem wiążących informacji taryfowych (WIT) przez organy celne. Wydana przez organ celny wiążąca informacja taryfowa podlega szczególnej ochronie prawnej. Uzyskanie WIT na określony towar przez importera jest gwarancją uznania zawsze tej samej klasyfikacji towaru, w każdym urzędzie celnym, na całym obszarze celnym Wspólnoty Europejskiej. Wskazana klasyfikacja towaru jest podstawą do obliczenia należności celnych i podatkowych od przywiezionego towaru. Importerzy, którzy uzyskali WIT, nie zawsze byli zadowoleni z otrzymanej klasyfikacji taryfowej. Przykładami są poniższe wyroki ETS.
W przedstawionych orzeczeniach Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdzał, mając na względzie zasadę pewności prawa i ułatwienie kontroli, że decydującym kryterium klasyfikacji taryfowej produktów są ich obiektywne cechy i właściwości, określone brzmieniem pozycji CN i uwag do sekcji i działów. W celu dokonania klasyfikacji pod odpowiednią pozycją, przeznaczenie towaru może być obiektywnym kryterium klasyfikacji taryfowej, pod warunkiem że jest ono nierozerwalnie związane z tym towarem. Ocenia się to na podstawie obiektywnych cech i właściwości towaru.
