Rafał Lipniewicz

Instytut Administracji PWSZ im. Witelona w Legnicy,

doktorant w Zakładzie Polityki Gospodarczej

Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii

Uniwersytetu Wrocławskiego

Z ustaleń Komisji wynika, iż część państw stosuje tzw. podatki na wyjściu (exit taxes) od niezrealizowanych zysków kapitałowych w stosunku do osób fizycznych i przedsiębiorców przenoszących swoje miejsce zamieszkania (siedzibę) do innego państwa. Problem wynika z faktu, iż w sytuacji, kiedy podatnik nie zamierza zmienić kraju swojej rezydencji podatkowej, opodatkowanie zysków kapitałowych następuje dopiero w momencie, kiedy zyski te zostaną faktycznie zrealizowane, np. poprzez sprzedaż udziałów/akcji. Natomiast w sytuacji, kiedy ta sama osoba fizyczna lub przedsiębiorca przenosi swoje miejsce zamieszkania (siedzibę) do innego państwa, zostaje opodatkowana z tytułu uzyskanych zysków kapitałowych, pomimo iż nie nastąpiło żadne rozporządzenie aktywami będącymi źródłem tych zysków. Tak więc państwa, obawiając się, iż zyski kapitałowe z tytułu np. sprzedaży posiadanych przez podatnika udziałów zostaną faktycznie zrealizowane w państwie, do którego podatnik się przenosi, nakładają podatek - można powiedzieć - na potencjalne zyski kapitałowe, które zostaną dopiero zrealizowane w przyszłości, co, zdaniem Komisji, stanowi naruszenie podstawowych swobód gospodarczych wynikających z regulacji traktatowych.