Ewolucja prawa wspólnotowego w zakresie regulacji rynku pocztowego
W październiku 2006 r. Komisja Wspólnot Europejskich ogłosiła wniosek Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie pełnego urzeczywistnienia rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty. Projekt zawiera m.in. potwierdzenie roku 2009 jako daty pełnego otwarcia rynku pocztowego. Wprawdzie przed projektem tym jeszcze wiele konsultacji i dość długa droga prawna, ale dla zrozumienia jego roli i miejsca w prawie regulującym warunki funkcjonowania rynku pocztowego wydaje się niezbędne prześledzenie drogi dojścia do rozwiązań w niej zastosowanych, jak też zarysowanie jego najważniejszych postanowień.
Krzysztof Kruszyński
Tendencje liberalizacyjne wpłynęły również na sposób postrzegania sytuacji na rynku usług pocztowych. Wskazywano, że konkurencja w tym sektorze, oprócz obniżki cen prowadzącej do podniesienia poziomu życia, poprawi jakość świadczonych usług i stworzy nowe miejsca pracy bez angażowania finansowego, co oznacza tani sposób na wzrost gospodarczy, o pogłębieniu integracji europejskiej nie mówiąc.
W następstwie tego 11 czerwca 1992 r. Komisja przedstawiła Zieloną Księgę o rozwoju jednolitego rynku usług pocztowych oraz 2 czerwca 1993 r. komunikat w sprawie wytycznych dla rozwoju usług pocztowych Wspólnoty.
Zielona Księga o rozwoju rynku usług pocztowych
Zielona Księga wskazywała główne cele stojące w najbliższym czasie przed krajami członkowskimi. Zaliczono do nich: zapewnienie dostarczania usługi powszechnej po dostępnych cenach, stwarzanie możliwości do rozwoju wolnej konkurencji w sektorze, przy utrzymaniu obszaru zastrzeżonego, harmonizację. Wymienione wyżej cele determinowały z kolei główne czynniki regulacyjne, do których należały: utrzymanie usługi powszechnej, rozwój definicji usługi powszechnej i usług zastrzeżonych, zapewnienie zgodności praw krajów członkowskich z prawem Wspólnoty i politykami, separacja funkcji operacyjnych i regulacyjnych. Księga zawierała także zobowiązania dla dostarczycieli usługi powszechnej polegające na stworzeniu niedyskryminujacego dostępu do usługi powszechnej, co oznacza, że warunki te powinny być takie same dla wszystkich, którzy z niej korzystają. Wprowadzono również mechanizm oparcia taryf usługi powszechnej na kosztach przeciętnych, a rozliczeń między administracjami na kosztach dostarczania. Zapowiedziano również monitorowanie standardów usługi powszechnej.
