Konwencja w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych (cz. II)

Celem uchwalenia Konwencji Arbitrażowej było wyeliminowanie niedoskonałości procedury wzajemnego porozumiewania się w zakresie regulowania sporów podatkowych, opartej na art. 25 Modelowej Konwencji Podatkowej OECD¹. I rzeczywiście, przepisy dotyczące rozstrzygania sporów na tle korekty cen transferowych stanowią najbardziej innowacyjną część Konwencji Arbitrażowej.

Podczas gdy w innych międzynarodowych konwencjach lub umowach mechanizm rozstrzygania sporów nie wychodzi poza procedurę dyplomatyczną między właściwymi organami umawiających się państw, to Konwencja Arbitrażowa wprowadza procedurę arbitrażową, która nie tylko odwołuje się do decyzji trzeciej instancji, lecz również uznaje prawa zainteresowanych przedsiębiorstw do aktywnego udziału w procesie rozstrzygania sytuacji konfliktowych. Główne osiągnięcie Konwencji Arbitrażowej polega na gwarancji, że podwójne opodatkowanie będzie w końcu wyeliminowane.

Procedura Konwencji Arbitrażowej

Konwencja dzieli procedurę rozstrzygania sporów na trzy fazy, szczegółowo określone w artykułach od 6 do 14. Pierwszym krokiem procesowym jest spełnienie wymogu notyfikacji przedsiębiorstwa przez umawiające się państwo o zamiarze dokonania korekty. Jeżeli jednak drugie umawiające się państwo wyraża zgodę na korektę, to kolejne fazy procedury, jak postępowanie polubowne (art. 6) i postępowanie arbitrażowe (art. 7), nie mają zastosowania.

W Konwencji nie ma wyraźnego tekstu wymagającego od państwa wyrażającego zgodę na korektę współzależną podjęcia działań w kierunku wyeliminowania podwójnego opodatkowania w takiej sytuacji. Taki obowiązek wynika niewątpliwie z samego tytułu Konwencji i celu zawartego w tytule i preambule, jak również z postanowień art. 14 zawierającego warunki, od spełnienia których będzie się uważać, że podwójne opodatkowanie zostało wyeliminowane. Artykuł 14 Konwencji Arbitrażowej stwierdza, że podwójnego opodatkowania można uniknąć przez włączenie zysków do obliczenia podatku tylko w jednym państwie, lub przez pomniejszenie podatku zapłaconego w jednym państwie o kwotę podatku zapłaconego od tych samych zysków w drugim umawiającym się państwie. Jest to w zasadzie streszczenie treści pkt 7 komentarza do art. 9 ust. 2 Modelowej Konwencji. Wynika z tego, że zakres tych środków jest szerszy niż środki zawarte w art. 23 Modelowej Konwencji Podatkowej ODCE, przewidujące bądź metodę wyłączenia, bądź zaliczenia w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania.