Wspólnotowa zasada proporcjonalności a VAT

W świetle powyższej zasady, Wspólnota może podjąć działanie „tylko wówczas, i tylko w takim zakresie, w jakim cele proponowanych działań nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast - z uwagi na rozmiary lub skutki proponowanych działań - możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Wspólnoty”, zakładając, że decyzje w ramach Unii Europejskiej są podejmowane „jak najbliżej obywateli”.

Zasada pomocniczości² a zasada proporcjonalności

Zasadzie pomocniczości towarzyszy na gruncie TWE zasada proporcjonalności, według której ocenia się relację podjętych środków do zamierzonych celów³. Zgodnie z akapitem trzecim art. 5 TWE, „działanie Wspólnoty nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celów niniejszego Traktatu”. Zasady pomocniczości i proporcjonalności powinno się stosować z poszanowaniem acquis communautaire i zasady równowagi instytucjonalnej oraz zasad dotyczących relacji pomiędzy prawem wspólnotowym i prawem krajowym sformułowanych w orzecznictwie ETS. Należy jednak podkreślić, iż zasada proporcjonalności wielokrotnie definiowana przez ETS, nie dotyczy tylko sposobu wykonywania kompetencji przez Wspólnotę, ale również ma zastosowanie do działań podejmowanych przez państwa członkowskie w ramach wspólnotowej przestrzeni prawnej.

Środki stosowane przez poszczególne państwa członkowskie powinny być właściwe, konieczne i współmierne do realizacji określonego celu. Jeśli zatem istnieje wybór pomiędzy różnymi rozwiązaniami prawnymi, państwo członkowskie zobligowane jest do wyboru takiego rozwiązania, aby było ono . W praktyce ETS bardziej rygorystycznie podchodzi do przestrzegania zasady proporcjonalności przez państwa członkowskie, zwłaszcza jeśli usprawiedliwiają one swoje działania potrzebą ochrony interesu publicznego, stwarzając tym samym przeszkody w realizacji swobód traktatowych.