Unijne sieci elektroniczne służące ochronie przedsiębiorców
W latach 1997-20011 w Unii Europejskiej zapoczątkowano prace nad tworzeniem sieci komunikacji elektronicznej, służących pozasądowemu rozstrzyganiu sporów, a tym samym - jeszcze łatwiejszej w stosowaniu i skuteczniejszej ochronie praw jednostek (czyli osób fizycznych i prawnych), głównie ekonomicznych, bez konieczności angażowania organów wymiaru sprawiedliwości.
Jarosław Sozański
Kolejno - na mocy odpowiednich decyzji oraz aktów prawnych władz UE i WE - powstawały sieci: SOLVIT (obejmująca zagadnienia rynku wewnętrznego), ECC (centra konsumenckie) i EEJ (europejska sieć pozasądowa, obie uległy później połączeniu), a następnie FIN-Net (sieć w sprawach finansowych) i ADR/ODR (alternatywne rozstrzyganie sporów). Sieci te stały się w pełni efektywne w latach 2002-2005 i od tego czasu są internetowo dostępne dla wszystkich podmiotów na obszarze Unii. Cechą wspólną wszystkich tych sieci jest to, że dla każdej z nich utworzono centra krajowe, dzięki czemu łatwiejsze jest (przy znajomości specyfiki i realiów krajowych) rozstrzyganie sporów. Wspólne są też dla nich (dostosowane do danej skargi) formularze, z możliwością ochrony danych, nieodpłatność oraz szybkość rozstrzygania sporów (w czasie krótszym niż 10 tygodni). Chodzi przy tym o skłonienie podmiotu naruszającego prawo do zaprzestania i naprawienia naruszeń. Wykorzystywane są tu dwa mechanizmy: kontaktu konsumenta z biznesem (C2B) oraz kontaktu konsumenta i biznesu z administracją krajową (C2A, B2A)2. Sieci FIN-Net i SOLVIT mają specyfikę typowo transgraniczną, chociaż we wszystkich sieciach istnieje możliwość i praktyka rozstrzygania sporów na styku różnych państw UE. Pretensje w ramach tych systemów wysuwane są zwykle w kwestii naruszania standardów (praktyki i prawa) acquis przez jedno z państw członkowskich, choć możliwe są też podobne pretensje do instytucji oraz organów UE i WE.
Sieć SOLVIT
Sieć SOLVIT została stworzona dla pomocy obywatelom i przedsiębiorstwom (firmom) w przypadku pojawienia się przez administrację publiczną innego (niż przynależność podmiotu) państwa UE. Bazuje ona na krajowych centrach tworzonych począwszy od 1997 r. w państwach Unii. Pierwsze takie centra powstały w krajach skandynawskich i nordyckich, a następne we Francji, RFN i Włoszech. Udzielały one pomocy konsumentom krajowym, przeważnie na obszarach o zasięgu lokalnym. Ideę scalenia tych ośrodków wysunięto w komunikacie dla KES i KR opublikowanym w 2000 r. Komisja zaproponowała:
POTRZEBUJESZ POMOCY?