Artykuł
4. Faktoring w księgach rachunkowych
W numerze 19/2010 "Biuletynu Rachunkowości" opisaliśmy, na czym polega faktoring i kiedy warto z niego skorzystać. W wyniku faktoringu wierzyciel ma możliwość poprawy struktury aktywów i płynności. Wpływa to na wskaźniki finansowe jednostki, na których tak bardzo zależy użytkownikom sprawozdania finansowego. W niniejszym artykule przestawiamy, jak transakcję faktoringową należy ująć w księgach rachunkowych.
Kwota uzyskana ze sprzedaży wierzytelności jest ewidencjonowana na koncie "Przychody finansowe". Wartość zbywanej wierzytelności oraz poniesione koszty związane z jej sprzedażą stanowią koszty finansowe. Jeżeli zbywana należność była objęta odpisem aktualizującym, to w momencie sprzedaży odpis należy wyksięgować, przenosząc jego wartość na konto "Pozostałe przychody operacyjne".
UWAGA
Przedmiotem obrotu mogą być tylko wierzytelności nieprzedawnione.
W zależności od postanowień umowy, rodzaju należności (krajowa czy zagraniczna) oraz rodzaju faktoringu odmiennie wygląda ewidencja księgowa w księgach rachunkowych faktora i faktoranta. Faktoring pełny jest w swojej formie zbliżony do sprzedaży wierzytelności.
