2. Szczególne zasady rachunkowości jednostek sektora finansów publicznych

Andrzej Waryszak

2.1. Podstawa prawna szczególnych zasad rachunkowości

        Rachunkowość jednostek gospodarczych oparta jest na ustawie o rachunkowości. Ustawa ta określa zasady rachunkowości oraz tryb badania sprawozdań finansowych przez biegłych rewidentów dla wskazanych jednostek mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zakres stosowania ustawy obejmuje także m.in. jednostki budżetowe, zakłady budżetowe i gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych. Specyfiką jednostek sektora finansów publicznych jest konieczność stosowania, obok ustawy o rachunkowości, pewnych rozwiązań odrębnych wynikających z ustawy o finansach publicznych, a także wydanych na jej podstawie przepisów wykonawczych. Sektor finansów publicznych zobligowany jest do stosowania szczególnych zasad rachunkowości dotyczących:

l ewidencji wykonania budżetu,

l ewidencji majątku trwałego stanowiącego własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego,

l wyceny poszczególnych składników aktywów i pasywów,

l sporządzania sprawozdań finansowych oraz odbiorców tych sprawozdań.

        Powyższe regulacje wynikają z art. 17 ust. 2 ww. ustawy.