2. Wymogi formalne konieczne do objęcia stanowiska głównego księgowego

IZABELA MOTOWILCZUK

Głównym księgowym jednostki sektora finansów publicznych może być osoba, która:

1) ma obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, chyba że przepisy odrębne uzależniają zatrudnienie w jednostce sektora finansów publicznych od posiadania obywatelstwa polskiego,

2) ma pełną zdolność do czynności prawnych oraz korzysta z pełni praw publicznych,

3) nie była prawomocnie skazana za przestępstwa przeciwko:

l mieniu,

l obrotowi gospodarczemu,

l działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego,

l wiarygodności dokumentów lub za przestępstwo karne skarbowe,

4) spełnia jeden z poniższych warunków:

l ukończyła ekonomiczne jednolite studia magisterskie, ekonomiczne wyższe studia zawodowe, uzupełniające ekonomiczne studia magisterskie lub ekonomiczne studia podyplomowe i posiada co najmniej 3-letnią praktykę w księgowości,

l ukończyła średnią, policealną lub pomaturalną szkołę ekonomiczną i posiada co najmniej 6-letnią praktykę w księgowości,

l jest wpisana do rejestru biegłych rewidentów na podstawie odrębnych przepisów,

l posiada świadectwo kwalifikacyjne uprawniające do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych lub certyfikat księgowy, wydane na podstawie odrębnych przepisów.

2.1. Podstawa nawiązania stosunku pracy z głównym księgowym

Główny księgowy jednostki sektora finansów publicznych musi być pracownikiem tej jednostki - czyli zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (dalej: k.p.) musi być zatrudniony na podstawie: umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

Właściwą podstawę nawiązania stosunku pracy z głównym księgowym w danej jednostce sektora finansów publicznych wskazują przepisy dotyczące zatrudniania pracowników urzędów państwowych, pracowników samorządowych oraz pracowników państwowych i samorządowych osób prawnych, odrębne dla jednostek organizacyjnych sektora rządowego i samorządowego. Na przykład główni księgowi w jednostkach podsektora samorządowego mogą być zatrudniani (art. 1 i 2 ustawy z 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych; dalej: ustawa o pracownikach samorządowych) na podstawie powołania, mianowania i umowy o pracę (patrz ).