1. Definicja środków trwałych

IZABELA MOTOWILCZUK

Środki trwałe zostały zdefiniowane jako rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki (art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości; dalej: uor). Zalicza się do nich w szczególności:

● nieruchomości (w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego),

● maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,

● ulepszenia w obcych środkach trwałych,

● inwentarz żywy.

Cechami charakterystycznymi rzeczowych aktywów trwałych (art. 3 ust. 1 pkt 12, 13 i 18 uor) jest to, że:

● są to zasoby majątkowe kontrolowane przez jednostkę (stanowiące jej własność, a także użytkowane przez nią na podstawie umów spełniających warunki określone w art. 3 ust. 4 uor),

● mają wiarygodnie ustaloną wartość (określaną według ceny nabycia, kosztu wytworzenia lub innej wartości, którą można wiarygodnie ustalić - np. według ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego przedmiotu),

● powstały w wyniku przeszłych zdarzeń (czyli zostały już nabyte, wytworzone),

● w przyszłości spowodują wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych (np. przez wytwarzanie za ich pomocą produktów czy usług),

● ich przewidywany okres ekonomicznej przydatności w danej jednostce jest dłuższy niż rok.