Polityka rachunkowości

Przepisy z zakresu rachunkowości pozostawiają ustalanie polityki rachunkowości podmiotów gospodarczych w gestii ich kierowników, dając jedynie ogólne wskazówki, jakimi należy się przy tym kierować - np. art. 4 ust. 1 i 4 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości stanowi, że jednostki są obowiązane stosować przyjęte zasady rachunkowości, rzetelnie i jasno przedstawiając sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy, stosując pewne uproszczenia w prowadzeniu rachunkowości, jeśli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na realizację tych celów. W jednostkach sektora finansów publicznych, ze względu na konieczność przestrzegania zasady jawności finansów publicznych, realizowanej poprzez zapewnienie każdemu obywatelowi swobodnego dostępu do informacji dotyczących gospodarowania środkami publicznymi, określono reguły, które mają zapewnić finansom publicznym niezbędną przejrzystość, dotyczące m.in. budowania takiego systemu gromadzenia, przetwarzania i udostępniania danych, który pozwala na uzyskiwanie rzetelnych i zrozumiałych informacji dotyczących sytuacji finansowej państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych. W zakresie prowadzenia rachunkowości przejrzystość finansów publicznych jest osiągana m.in. poprzez stosowanie jednolitego systemu, obejmującego szczególne rozwiązania (zasady) rachunkowości oraz typowe plany kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (art. 40 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych).

Z pytań pojawiających się na internetowych forach tematycznych dla głównych księgowych wynika, że najwięcej problemów z ustalaniem polityki rachunkowości jednostek sektora publicznego powstaje w praktyce w związku z niewłaściwą interpretacją obowiązujących w nich szczególnych zasad rachunkowości, dotyczących: